Het kan wel, of het moet kunnen

Biodiversiteit is al sinds lang één van de vijf hoofdthema’s van de Verenigde Naties. Ze hangt samen met water, energie gezondheid en landbouw. Overleg in conferenties, waarin bijna alle landen bijeen waren, heeft opgeleverd dat vanaf het jaar 2010 de biodiversiteit overal op aarde niet meer achteruit mocht gaan.

Regeringen hebben daar niet voor gezorgd. De economie moest blijven groeien. We blijven verdienen aan de arbeid door anderen verricht. Maar hoe komt het dat biodiversiteit niet gezien wordt als iets essentieels, iets dat de basis vorm voor ons leven? We kunnen zeggen dat universiteiten en onderwijs hebben gefaald. Ook instituten voor spiritualiteit en gezond leven, voor humaniteit hebben gefaald. De mens bleef steeds centraal, alles draaide om ons (antropocentrisch), in plaats van om het hele scheppende systeem, een natuur die in balans hoort te zijn. Ook steeds haar eigen balans weer zoekt als wij maar ruimte geven.

We zijn niet in staat geweest uit te leggen hoe belangrijk het is toen we zijn afgeweken van onze eigen natuur, en een soort symbiose vormden met techniek, zonder de gevolgen te beseffen. En we hebben geen wegen aangewezen om werkelijk aandacht te geven aan herstelmaatregelen. We zagen de laatste leeuwerik en de laatste kievit verdwijnen. Landen zagen Natura 2000 als lastig, als een rem op vooruitgang. En nog worden er grenzen aangegeven tussen waar wel en waar niet de natuur wordt beschermd, de natuur een aparte status heeft.

We zullen in de toekomst alles wat wij doen zo moeten doen dat de biodiversiteit daarbij herstelt. lees het stuk met de wetenschap van Zoöloog Herwig Leirs over de overdracht van ziektes van dieren op mensen. Misschien dat als u dit stuk leest u snapt hoe de balans op aarde – ook voor wat betreft ziek en gezond – wordt geregeld. Misschien láát u het dan om daarna nog uw tuin te betegelen. Misschien laat u het daarna om gif aan te schaffen tegen de mieren, of tegen het “onkruid”. Werkelijk er werd gevraagd “Vader vergeef het hun, ze weten niet wat ze doen”. Dat zou betekenen dat ons niet geïnformeerd zijn ons niet wordt aangerekend. Maar nu is het anders, zoals altijd al. Als je iets weet ben je mee verantwoordelijk. Zorg dus dat u weet hoe het werkt, en verander uw gedrag. Of willen we het niet weten en gewoon ook niet verantwoordelijk zijn?

Het nieuwe leven dat aanbreekt is vooral een rustiger leven. U hoeft niet zo hard te werken, maar wees wel benieuwd en nieuwsgierig, ook verontwaardigd als iets niet klopt en genoeg is genoeg.

Een goede Palmzondag mag het geweest zijn, anders dan andere jaren!